dinsdag 11 december 2012

M.O.M. 10, week 50, 2012 ___ Een heel bijzonder mens...




Vertel je verhaal; de startzin voor vandaag is:

Ooit, heel lang geleden in een land heel, heel ver van hier;
Het was in de tijd toen de mensen nog om elkaar gaven en men begaan was met het lot van zijn medemens...



Een heel bijzonder mens...

Ooit, heel lang geleden in een land heel, heel ver van hier;
Het was in de tijd toen de mensen nog om elkaar gaven en men begaan was met het lot van zijn medemens...

Leefde er een kleine jongen in dat land; samen met zijn vader, moeder en zijn zeven broertjes en zusjes.
Ze hadden met vijftien kinderen moeten zijn maar de goden hadden anders beslist.
Zijn ouders waren boeren, ze hadden niet veel en het leven was soms zwaar.
Ondanks dat leefde het gezin in harmonie en waren ze gezegend met vele oude wijsheden.
Al bijna vier jaar was het geleden dat de regent en geestelijk leider van hun land was overleden toen diens vertrouwelingen op zoek gingen naar de opvolger… ze gingen op zoek naar de reïncarnatie.
Na heel wat omzwervingen en het raadplegen van des land grootste orakel kwamen ze uiteindelijk aan in de streek, dan in het dorp en uiteindelijk bij de ouders van de kleine jongen; via hun bij hem.
Ze geloofden er heilig in dat de kleine jongen de wedergeboorte was van hun geliefde en vereerde heilige leider.
Wie er nog twijfels hadden onderwierpen het kind aan een heleboel tests en vragen om uit te zoeken of hij wel was wie hun hoopten/vermoedden te hebben gevonden… Er bleven geen twijfels bestaan.
Het jongetje was nog maar twee jaar toen zijn verdere leven voor hem werd bepaald en het lot van zijn volk en land in zijn kleine handjes werd gelegd.
Wat een ongelofelijke opgave…
Zo werd hij gescheiden van zijn familie en moest hij mee naar de heilige stad om daar te worden opgenomen en opgevoed in het klooster zodat hij kon leren wat hij nodig zou hebben om die grote schoenen te vullen die zijn voorganger voor hem had achtergelaten.
Zijn familie werd rijkelijk beloond en er viel zijn ouders grote eer ten deel.
Ze kregen land in de buurt van de heilige stad, een grotere boerderij dan ze ooit hadden durven dromen, zelfs werkkrachten.

De kleine jongen alhoewel vereerd, aanbeden en op handen gedragen, was vaak eenzaam en miste zijn moeder, vader en de andere kinderen.
Zijn opvoeding door de monniken geschiedde liefdevol, heel zorgvuldig maar ook strikt conform de regels van hun geloof.
Het kind moest worden klaargestoomd voor zijn grote taak en verantwoordelijkheden.
Volledig afgeschermd van de buitenwereld groeide hij op omgeven door een ander soort liefde, dat wel, maar zonder zijn moeder op enkele kostbare momenten na als zij op audiëntie mocht komen samen met zijn grote zus.
Op de dag van zijn inhuldiging was hij nog maar vijf jaar oud, daarom bleef het regentschap in handen van een waarnemer tot de dag dat hij klaar zou zijn voor zijn ambt dat hij uiteindelijk, vervroegd, op vijftienjarige leeftijd mocht aantreden omdat de waarnemend regent nogal in ongenade was gevallen in de ogen van het volk en de wereld.
Zo jong als hij was drukte zijn regentschap zwaar op zijn schouders en leek het vaak alsof hij de last en de tranen van zijn hele volk met zich mee moest dragen.
Het volk ging gebukt onder het juk van een grote agressor in die tijd maar hun geloof keurde iedere vorm van geweld af…
De jonge regent zocht helaas te vergeefs naar manieren een oorlog af te wenden en moest mee aanzien hoe zijn volk, de zijnen en hijzelf werden vernedert, hoe hun dierbare geloof en intellectuele erfgoed met voeten werd getreden. Het waren zware tijden…
Politieke onlusten en rellen werden gevolgd door jaren van onderdrukking.
De jongen werd een jonge man, hij voltooide zijn opleidingen met glans maar was vaak verdrietig om alles dat gebeurde en waar hij zo weinig invloed op had in die tijd.
Hij groeide in kracht en wijsheid maar uiteindelijk moest hij zijn geliefde thuisland ontvluchten en ging op vierentwintigjarige leeftijd in ballingschap van waaruit hij wel zijn land bleef besturen…

Ik kan nog wel even doorgaan met dit verhaal over dit bewogen leven van een, in mijn ogen, heel bijzondere en wijze man maar er zijn andere bronnen die het hele verhaal veel nauwkeuriger weergeven dan ik dat zomaar uit mijn mouw kan schudden.
Ik heb in ieder geval enorme bewondering voor deze inmiddels oudere heer en zou me vereerd voelen als ik hem ooit mocht ontmoeten.


Weten jullie over wie ik het heb?
Nog een hint;
Hij ontving op 10 december 1989 de Nobelprijs voor de Vrede.


Zo zouden we er meer moeten hebben op de wereld…



Alle goeds wens ik jullie allen,

Gaabs








3 opmerkingen: