M.O.M. 4, week 44, 2012 Is bloggen een vorm van exhibitionisme?

Hallo allemaal...

Ik maak er maar een M.O.D. van deze keer; heb mijn bijdrage klaar en zit te popelen die te plaatsen.
Misschien kan ik zo enige bedenkingen van de een of andere mede-blogger weg nemen om aan deze M.O.M. mee te doen.
Als er hier vreemde vogels op vreemde manieren op reageren dan kan ik jullie nog op tijd waarschuwen; goed!?

En nu ter zake...:

ONDERWERP:

EXHIBITIONISME / EMOTIONEEL EXHIBITIONISME

Nu zie ik jullie denken... "HUHHH???"

Rustig maar... Gaabs is niet gek geworden en ook niet pervers of eng...

De laatste tijd kom ik steeds vaker bovengenoemde tegen met betrekking tot bloggen.

Hoe zit dat nou?

Hoe zie ik dat?

Hoe zien jullie allen dat?

____________________________________

Das dus de opdracht... Hier volgt mijn bijdrage:

Exhibitionisme (uitleg van Wikipedia)

Exhibitionisme in ruime zin is het seksueel genieten van bekeken te worden. Het kan gaan om door kleding bedekte geslachtsorganen, of om een (deels) naakt lichaam en eventueel ook om seksuele gedragingen; het is het complement van voyeurisme. De WHO stelt dat exhibitionisme een parafilie is.

Het woord exhibitionisme wordt meestal gekoppeld aan het gedrag van mannen die zichzelf bloot laten zien. Een ander woord voor een man die zich onverwacht en ongevraagd bloot toont is een 'potloodventer'. Iemand die er mee geconfronteerd wordt, kan schrikken, maar in het algemeen is de exhibitionist niet uit op verdere seksuele toenadering.

In engere zin is exhibitionisme een voorkeur van een persoon voor het tonen (bekeken worden) boven aanraken.

Het begrip exhibitionisme wordt ook in niet-seksuele zin gebruikt wanneer men veel over zichzelf prijsgeeft aan vreemden en/of graag veel aandacht krijgt, bijvoorbeeld door middel van het laten zien van zijn of haar website of door zich veelvuldig te tonen in een televisieprogramma. Iemand die daarmee behept is, wordt wel ‘mediageil’ genoemd.

De vraag waarover ik me vandaag buig is dus of bloggers aan niet-seksueel dus emotioneel exhibitionisme doen of niet.

Lastig…
Zo nu en dan kom je een weblog tegen dat je wel doet vermoeden dat de auteur emotioneel instabiel is of tenminste hunkert naar een beetje aandacht.
Tja, dat kan… bloggers zijn immers echte mensen die levensechte obstakels tegen komen in hun dagelijkse bestaan.
Om nu te stellen dat alle bloggers onopgeloste problemen hebben lijkt me echter heel erg overdreven.
Ieder mens wil volgens mij graag gehoord worden… maar is dat dan meteen exhibitionisme?
Omdat je iets verteld in woord en beeld betekend dat toch niet meteen dat je lijd aan een soort van grootheidswaan of een onbedwingbare drang je als ‘de beste’, ‘de slimste’ of ‘de knapste’ te profileren.
Als je in de een of andere openbare gelegenheid spontaan in gesprek raakt met wie dan ook dan wordt je toch ook niet meteen betitelt als exhibitionist; als je in de supermarkt een babbeltje maakt met iemand die je in feite nog niet kent ben je dan gek of raar?
Een blogger schrijft, of plakt foto’s, verspreid zijn of haar mening net als andere schrijvers, journalisten of columnisten dat doen alleen dan via internet en niet in kranten, boeken of dergelijke.

Andere mensen mogen het lezen of bekijken… ze mogen; niemand dwingt hun.

Dus… NEE!!! Bloggers zijn wat mij betreft geen exhibitionisten.

Nu even naar mezelf…

Ik blog omdat ik graag een creatieve uitlaatklep ter beschikking heb.
Van natura ben ik iemand die veel denkt en over de meeste onderwerpen wel degelijk een eigen mening heeft.
Ook ben ik benieuwd naar de mening van anderen, zonder dat die mening vervolgens mij van gedachten laat veranderen; dat gebeurt bijna nooit.
Verschillende meningen mogen wat mij betreft naast elkaar existeren; ik zie daarin geen bedreiging, eerder een verrijking.
Heel af en toe kan de andere mening, van iemand anders, uiteraard ook mij dusdanig aan het denken zetten dat ik tot nieuwe inzichten kom; ik heb niet alle wijsheid in pacht.
Omdat ik wel een stem in deze wereld wil hebben deel ik graag mijn gedachten, indrukken en ook mijn creativiteit.
Volgens mij is dat ook exact wat al die andere schrijvers en ook kunstenaars doen; niet meer en niet minder.
Verder ben ik een persoon die zichzelf niet te erg wil opdringen en op de voorgrond wil plaatsen, daarom vind ik bloggen juist helemaal handig.
Mensen zijn welkom op mijn blog, ze mogen lezen, kijken en reageren maar ze moeten niet.

Ik vind bloggen dus een gezonde, bescheiden manier om mijn opvattingen en creatieve uitingen te delen met de wereld.

Al schrijvend is het trouwens mogelijk om je gedachten/bevindingen ongestoord en zonder afleidende onderbrekingen te uiten en zo tot de essentie te komen van wat je werkelijk zeggen wil. Heel bevrijdend!
Andere mensen ‘moeten je wel uit laten praten’…

Is het niet zo dat geschreven informatie, in welke vorm dan ook, beter en duidelijker over komt en kan worden verwerkt door de lezer dan enkel een vluchtige woordenstroom?



En tot slot…

NEE!!! Ik ben nog nooit seksueel opgewonden geraakt dor te bloggen.

Gezien de uitleg van de Wiki kan ik dan toch bij voorbaat geen exhibitionist zijn.



En das hoe ik het zie…

De groeten,

Gaabs