Photo Monday 004

Schrijf hierbij een verhaal, van minimaal 150 woorden

Photo Monday, ook mee doen lees de spelregels

DE HERFST…

DE HERFST DES LEVENS…?  Gewoon mijn overpeinzingen…

De herfst; waarom is het toch dat een ieder de herfst verbind met iets dat ten einde gaat?
Ligt in de vruchten en zaden die tot rijping komen, en die de herfst ons brengt als een zalig cadeau, dan niet juist het nieuwe begin verzekerd?
Zonder die vruchten geen nieuw begin…
Al onze wijsheid vergaard met de jaren… een nieuw begin voor de jeugd mits goed gedeeld.
Niet opgedrongen maar gegeven.
Een zaadje alvast geplant, levend, om te ontluiken in de lente.
Om tot bloei te komen in de zomer en, wederom in de herfst, te rijpen tot de bron voor een vruchtbaar voortbestaan.

Dus… in mijn ogen… DE HERFST, een nieuw begin!

Is het niet veel fijner om ouder te worden met die gedachte?

Groeten,

Gaabs

En hier nog een toegift; een gedicht dat ik enkele jaren geleden heb geschreven:

HET JAAR

Met de flonkering van duizend diamanten...

Ontwakend, ontluikend…de lente.

Nieuw leven in al zijn verscheidenheid.

Hoge luchten…een koepel…

Turkooizen, saffieren, robijnen en goud,

Zinderend het land… hand in hand wandelend over het strand;

Vertrouwd en vol warmte… de zomer.

Een heldere kijk op heldere, koelere luchten...

De jagende wind die beweging brengt in de wereld om ons heen.

Gedachten, werveling van gevoel...

Eerst bloei, dan de herfst... rood en goud...

Uiteindelijk de winter...als kristal...

Schitteringen... stralend zonder kleur in wit en donker...

Stralend, een regenboogbrug.

Een volmaakte cirkel…

Gabi Bakker-Kuessner, 3-10-2006