Vandaag (of
eigenlijk gisteren want het is al bijna 02.00u in de nacht)…
Het was
ergens in de namiddag toen de buurvrouw uit haar huiskamerraam en ik uit het
mijne naar buiten keek; tot onze grote verbazing zagen we
OPEENS EEN KAT VOORBIJ VLIEGEN.
OPEENS EEN KAT VOORBIJ VLIEGEN.
Huhhhh…
watte… een kat?
Ik zag een kat!
Ik zag MIJN KAT! MIJN KAT BONNY!
Ik zag een kat!
Ik zag MIJN KAT! MIJN KAT BONNY!
Daar zat ze
dan in de voortuin; helemaal verdwaasd en enorm zielig te miauwen.
De buurvrouw
kwam aanhollen en belde aan de voordeur net zo geschrokken als ik…
O.K…. BONNY…
Bonny kom maar…
Gelukkig daar kwam ze al!
Nog nooit had ze zich zo makkelijk laten oppakken en mee naar binnen laten nemen.
Gelukkig daar kwam ze al!
Nog nooit had ze zich zo makkelijk laten oppakken en mee naar binnen laten nemen.
Kat in orde
gelukkig… pffffffff…
Maar hoe
heeft dit nu eigenlijk kunnen gebeuren?
Normaliter kunnen katten toch niet vliegen…
Normaliter kunnen katten toch niet vliegen…
Enfin, deze
vraag brengt ons bij de ouderen, BIJ DE VERGEETACHTIGEN!
GROMMMMMMMMMMMMMMMM….
Opa had weer
eens vergeten het slaapkamerraam op de bovenverdieping dicht te doen.
Tja… moeten
we nu lachen of huilen of boos worden?
Laten we het
aan de kat vragen!
Zin heeft
het achteraf toch niet meer.
Groeten,
Gaabs